фав
121бартарӣ — [برتري] 1. бартар будан, афзалият, фавқият; имтиёз; бартарӣ доштан афзалият доштан, фазилат доштан, беҳтар будан 2. баландӣ, иртифоъ …
122берун — [بيرون] 1. хориҷ; муқоб. дарун: беруни шаҳр; берун аз ҳудуди… дар хориҷи. ., дур аз хоки… 2. хориҷа, кишвари беруна; беруни дар (дарвоза) пушти дар, паси дар, ақиби дар (дарвоза); дари берун дари баромади ҳавлӣ, дари тарафи кӯча; ҳавлии берун… …
123болосанг — [بالاسنگ] санги фавқонии осиё; муқоб. таксанг, зерсанг …
124бӯрон — [بوران] тундбоди барфу борон омехта (одатан дар дашту биёбон) ◊ оромии пеш аз бӯрон оромие, ки пас аз он талотуми фавқулодае рӯй доданаш аз эҳтимол дур нест …
125воқеа — [واقعه] а. ҳодиса, пешомад, рӯйдод: воқеаҳои байналхалқӣ, воқеаи таърихӣ, аз воқеа хабар ёфтан, ба сари воқеа расида омадан; илоҷи воқеа қабл аз вуқӯъ бояд кард (зарб.) ҳеҷ воқеа не (нест) а) ягон ҳодисаи фавқулода рӯй надодааст; б) ҳеҷ боке не;… …
126ғайрат — [غيرت] а 1. кит. рашк; ғаюрӣ; ҳамият 2. саъю кӯшиши бисёр, ҳаракати зиёд; ҷуръат, ҷасорат: ғайрату қобилият, ғайрату ҳиммат, қувват ва ғайрат; ба тариқи истиора: деги ғайрати касе аз ҷӯш мондан, миёни ғайрати худ бастан, хуни ғайрату ҳамияти касе …
127даҳо — [دها] а. ақлу заковат, зиракӣ, доноӣ; қобилияти фавқулодаи эҷодӣ ва заковатмандии шахс дар соҳаи илму адабиёт: даҳои адабиёт …
128дин — [دين] а 1. эътиқод ба мавҷудияти қувваҳои фавқуттабиаи идоракунандаи олам, кеш, мазҳаб 2. тариқ, роҳ; ойин, маслак …
